Dag 15 van Honda naar Doradal

17 oktober 2017 - Doradal, Colombia

Dinsdag 17 oktober 2017

Allemaal hebben we geslapen tot 7:30 vanmorgen. Heerlijk!! Dat voelde uitgerust aan. Soms heb je dat nodig he dat je even lekker bijtankt. Ons ontbijt bevond zich in het restaurant van het zwembad, ei met arepa en geroosterde boterham. Best lekker, maar oooo wat was dat eten slecht gevallen. Gelukkig waren we nog niet uitgechekt dus hebben we ons terug getrokken en heeft Geraldine over de wc gehangen. Wat voelde zij zich beroerd, duizelig misselijk en buikpijn. Vervelend want we hadden een flinke busrit voor de boeg! Een ors en een diarreeremmer op en toch maar gaan want zachtjes aan moesten we uit de kamer. 5/10 minuutjes lopen naar het busstation om daar onze bus uit te zoeken. Van alle kanten werd er naar ons gefloten en geroepen of we niet toevallig die bus van hun moesten hebben. Maar nee, helemaal in het hoekje bij een onverstaanbare man met 4 tanden in zn gehele mond moesten we zijn. Tja, hoe nu. Die man begreep ons niet en wij konden hem echt totaal niet verstaan, bovendien waren zn tanden ook erg fascinerend wat ons afleiding bezorgde haha! Enfin, toch uiteindelijk de bus geregeld die pas na 2 uur zou gaan. Wat ga je dan es doen he op een bloedheet busstation waar echt niks te doen was behalve een restaurantje. Uiteindelijk besloten dat we toch wat moesten eten dus naar het restaurantje gehobbeld en soep besteld die verbazend lekker was. Uiterlijk betekend dus niet altijd iets.. Allemaal lekker gesmikkeld van de soep en toch maar naar het bushokje gejokt waar de bus zou komen. Vervolgens nog ruim drie kwartier moeten wachten in een hokje waar de ene na de andere buschauffeur met ons kwam kletsen maar vooral tegen Rosita.. Zo leuk om te zien hoe de Colombianen verkikkerd zijn op Rosita. Ze willen vaak weten hoe oud ze is en hoe ze heet, we horen ook vaak tan linda (zo mooi) of hermosa niña  (mooi meisje) als we ergens lopen. Vergeleken met Europeanen zijn Colombianen erg lief voor kindjes, of voor de ouders met kindjes. Leuk is het om te zien dat mensen onze combinatie niet begrijpen, vaak kijken ze ons dan es een paar keer aan en vragen het dan hoe het zit.
Onze bus is gearriveerd, wij zijn ingestapt na dikke stress want onze ticket was "kwijt". Dom dom want we werden bijna de bus weer uitgegooid, onze tassen stonden alweer naast de bus. Pfffff gelukkig konden we toch nog mee haha! In de bus, lekker even de oogjes dichtdoen en mee zwieren met de vering in de bochten en over de hobbels. Ineens stopten we bij een tankstation en mocht iedereen uitstappen om te plassen of eten. Onze buschauffeurs ging namelijk uitgebreid luchen om 15:00. Humor! Nadat ze uitgegeten waren vetrokken we weer voor hoe lang hadden we geen idee, tot Geraldine ineens een naambordje van het hotel voorbij zag komen. Gelukkig stopte de bus daar en mochten we eruit. 500 meter lopen stond er op het bordje, nou uhmm wij geloven dat het veeeel meer was. Met onze bagage helemaal naar boven de steile helling op gelopen in 39 graden, toen we boven waren moesten we flink uitpuffen bij de receptie. Gelukkig kregen we meteen koud water en kregen we de kans even onze hartslag normaal te krijgen. Ingechekt en weer een super kamer met airco, voor het eerste deze vakantie hebben we een bed breder dan 120. Voor ons heerlijk want Rosita slaapt altijd tussenin en we hebben beiden al een paar keer naast ons bed gestaan omdat we er bijna uitrolden. Snel omgekleed en de helling weer af op zoek naar een restaurantje, en die hebben we gevonden. Een net, gezellig restaurantje met heerlijk eten. Terwijl we dit typen liggen we met een volle buik gedouched en al op bed.. Onze ogen vallen dicht dus we gaan zo lekker slapen.
Hasta mañana.

3 Reacties

  1. S M:
    18 oktober 2017
    Leuk al jullie verhalen! Kusje voor Rosita van Soof, Maan en Sers!
  2. Pa:
    18 oktober 2017
    Hallo doen jullie nog anders dan genieten, lekker eten en slapen?
    Of moest er ook gewerkt worden om de taxi schoon te maken, of is dat bij de prijs inbegrepen.
    Dat is ten minste een buschauffeur die ook aan zich zelf denkt, dat zijn we niet gewend
    Geniet ze. groetjes
  3. MaM:
    18 oktober 2017
    Tjonge zeg jullie maken nog es wat mee en wij genieten ervan in iets minder hoge temperatuur.
    In gedachten zie ik jullie bezig..
    Ben je weer helemaal van je misselijk gevoel af Geraldine?
    Leuk ook die fotocollage!
    Liefs